Liefde over ongebaande paden
|
Les Combattants
Regie: Thomas Cailley
,,Ik vecht niet met meisjes”, protesteert Arnaud nog. Zijn vrienden hebben de jonge timmerman bij wijze van grap ingeschreven voor de worstelwedstrijd op het zomerstrand. Madeleine, de enige vrouwelijke deelnemer, heeft er minder moeite mee. Met een paar doeltreffende grepen heeft ze hem al gevloerd. Arnaud kan alleen zijn gezicht redden door haar in haar arm te bijten. Maar hoe irritant ze ook is, hij kan haar niet uit zijn hoofd zetten.
Les Combattants is het frisse en trefzekere debuut van regisseur en coscenarist Thomas Cailley. Drie prijzen vorig jaar in Cannes en goed bedeeld bij de Franse Césars. Met twee ontwapenende hoofdrolspelers in een laconiek liefdesgevecht dat net zo goed over vriendschap en vertrouwen gaat. Moeilijk in een hokje te stoppen. Alsof Cailley zichzelf wilde verrassen. Met genoeg droge humor en dwarse terzijdes om van een komedie te kunnen spreken, en de hoopvolle insteek mag je romantisch noemen. Maar een doorsnee romantische komedie is het beslist niet.
Onbesuisd en teder
Tegenpolen die elkaar ondanks alles aantrekken. Het is een bekend uitgangspunt dat hier weer nieuw en onvoorspelbaar wordt. Arnaud is een rustige jongen met weinig ambities. Madeleine heeft een master economie en weinig sociale vaardigheden. Haar onzekerheid verbergt ze achter een vechthouding. Ze traint om in het leger te gaan, maar of ze daar zo'n weinig diplomatiek type kunnen gebruiken...
Schoorvoetend, maar geïntrigeerd, beginnen Madeleine en Arnaud aan hun avontuur. Elkaar ontdekken op een terrein zonder wegwijzers, letterlijk en figuurlijk. Als filmmaker laat Cailley daarbij zien dat hij een scherp en gevoelig oog heeft voor wat mensen beweegt. Les Combattants is onbesuisd en teder, magisch en doodnormaal. Een uitnodiging om alle clichés over relaties te vergeten en gewoon weer nieuwsgierig te worden.
LEO BANKERSEN (voor De Persdienst, april 2015)